ایکاروس نام سفینه عظیمی است که توسط انسان ساخته می‎شود و تعدادی از فرزندان زمین را در خود جای می‌دهد و آنها را به سوی خورشید رهسپار می‎کند. ایکاروس در اساطیر یونان فرزند دایدالوس است که به کمک پدر بال‌هایی از موم و پر می‎سازد تا از زندان بگریزد.

 

پدر به او می‎گوید پس از پرواز نه آنقدر بالا پرواز کن که به خورشید نزدیک شوی و موم آب شود و نه آنقدر پایین پرواز کن که به دریا نزدیک شوی و پرها خیس شود چرا که در هر دو صورت سقوط خواهی کرد. ایکاروس همواره نمادی از بلندپروازی و گستاخی بوده که در تعادل و اندازه در آن رعایت نشده است. اما اکنون در این فیلم دیگر محدودیتی برای بلند پروازی و گستاخی وجود ندارد می‎توان بدون واهمه ایکاروسی ساخت و آن را تا خود خورشید فرستاد.

 

اگر در این میان مانعی وجود داشته باشد آن مانع موم و پر آسیب پذیر ایکاروس نیست که مانع بلند پروازی می‌شود، بلکه باورهای مذهبی امثال کاپیتان است که مانع چنین اوج و تعالی است. پس برای رسیدن به خورشید بیش از پیش باید از خداباوری پرهیز کرد و جهان را آنگونه که هست، فاقد خدا دید.

 

مردمی که روی زمین در انتظار موفقیت ایکاروس هستند، هیچ گاه در حال دعا یا حالت‌های معنوی مشابه دیده نمی‎شوند، تنها کاری که می‎کنند نگاه به آسمان است در حالی که عکسی از مسافران زمینی خورشید در دستان‌شان است. امید تمام زمین دیگر نه خداوند بلکه چیزی همانند ایکاروس است. چرا که اگر خدایی وجود داشت، باید مانع می‎شد و یا شاید هم خدا عامل چنین مصیبتی باشد. 

 

جالب اینجاست پس از پخش فیلم با نریشنی بسیار سطحی و پر از غلط‌های ویرایشی و با جملاتی که بعضاً بدون فعل پایان می‎یافت، هرآنچه ممکن بود در تحسین و تمجید از کارگردان این اثر دنی بویل و نویسنده خداستیز سناریو، به سمع مخاطبان مسلمان رسانه ملی رسید.

 

این در حالی است که دیگر فیلم‌های دنی بویل همچون 128روز بعد و 127 ساعت نیز با رویکرد خداستیزانه همراه بستر رشد انگاره‎ای نامطلوب نسبت به باورهای مذهبی و خداوند را در ذهن مخاطبان خود ایجاد کرده است. 

 

مسأله جهت‎گیری هدفمند فیلم‌های نامطلوب پخش شده معاونت سیما تنها به مضامین دینی باز نمی‎گردد و این شائبه که شاید به دلیل پنهان بودن برخی از مضامین دینی در لایه های پنهان تر روایت فیلم، چنین محصولاتی برای پخش انتخاب می‎شود، محل تأمل است.

 

در روزهای گذشته نیز فیلم تمرد Defiance که داستان مستند یگان پارتیزانی یهویان لهستان موسوم به "گروه پارتیزانی بلینسکی" در زمان جنگ دوم جهانی است، به روی آنتن رفت.

 

طبق قرائن مشهور رسمی از تاریخ جنگ دوم جهانی، پارتیزان‌های بلینسکی به رهبری بزرگان خاندان یهودی بلینسکی و سرپرستی الکساندر بلینسکی جهت نجات یهودیان زندانی در اردوگاه های کار اجباری همچون آوشویتس و گرفتار آمدن آنها در نسل کشی هولوکاست شکل گرفت.

 

الکساندر بلینسکی که تابعیت اسرائیلی داشت، تا سال پایانی عمر خود 1995 از هیچ کوشش سیاسی و رسانه ای در حمایت از از رژیم اشغالگر اسرائیل فروگذار نکرد. در فیلم پخش شده از رسانه ملی الکساندر بلینسکی با همین اسم و مشخصات کامل جغرافیایی و تاریخی بر اساس قرائت غالب صهیونیستی به مخاطبان ایرانی معرفی شد. 

منبع: رجانيوز