عجیب اینکه یک سایت وابسته به صدا و سیما با انتشار خبر و عکس بازگشایی این بخش از پارک، از این واقعه با خوشحالی یاد کرده و بدون توجه به عمق این فاجعه فرهنگی و مذهبی نوشته است: «پس از سالها حسرت زایران حرم پیامبر مبنی بر حضور در مسجد حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ در مساجد سبعه، و وجود محدودیتهایی که هر ساله نسبت به سال قبل تشدید میشد، درب محوطه ورودی مسجد حضرت زهرا (سلام الله علیها)در این قسمت بازگشایی شد»!!
اگرچه ابراز خشنودی خبرنگار این سایت، از روی اخلاص و علاقه بوده است، اما ـ صرف نظر از اشکالات شرعی این تصرف و الحاق ـ توجه به لایه های زیرین این عمل وهابیون و نیز سابقه آنان در محو و تخریب آثار اسلامی و اهلبیتی، به روشنی از نیت پلید آنان پرده بر میدارد.
تاریخ مساجد سبعه
تاریخچه مساجد سبعه به صدر اسلام بازمیگردد. در شمال غربی شهر مدینه، رشته کوهی به نام «سلع» قرار دارد که در سال پنجم هجری شاهد جنگ خندق بود. پیامبر اکرم(صلی الله علیه و اله)در این جنگ با پیشنهاد سلمان فارسی در اطراف مدینه به حفر خندق پرداختند. مسیر این خندق که طولی قریب ده کیلومتر و عرضی نزدیک به پنج متر داشت، از نزدیک مسجد ذوقبلتین که زمینی هموار بود و در غرب مدینه قرار دارد، آغاز می شد و به صورت نیم دایره با عبور از کنار کوه سلع تا نزدیکی مسجد "اجابه" که اکنون "بنو معاویه" نامیده میشود، امتداد داشت.
بخشی از مدینه که پوشیده از نخلستانها بود، از نظر نظامی قابل استفاده برای نبرد نبود و بخشی هم در محاصره خندق قرار داشت. کوههای "سلع" هم که خود مانعی طبیعی به شمار میرفت، محل استقرار سپاه اسلام بود و منطقه نبرد در مقابل آن قرار داشت. پیامبر(صلی الله علیه و اله) و اصحاب، از بالای رشته کوه سلع، نظارهگر سپاه کفار بوده و نمازهای خود را در همانجا به جای آوردهاند. بعدها در محل نماز آنان مساجدی ساخته شده تا یاد و نام آنان حفظ شود.
تعداد این مساجد که از مساحت کمی برخوردار بودند ـ و به دلیل موقعیت کوهستانی، شکل پلکانی داشته و دارای پستی و بلندی بودند ـ به شش عدد میرسد که با مسجد ذوقبلتین، هفت عدد میشود: 1.مسجد فتح، 2.مسجد سلمان، 3.مسجد علی(سلام الله علیه)، 4. مسجد فاطمه(سلام الله علیها)، 5.مسجد ابوبکر، 6.مسجد عمر، 7. مسجد ذوقبلتین.
مساجد سبعه در دوران وهابیت
پس از به قدرت رسیدن وهابیون در حجاز آنها تلاش زیادی برای محو آثار اسلامی و اهل بیتی کردند. از جمله کمکم این مساجد را به سمت متروکه شدن پیش بردند و سرانجام در سال 1419 قمری (12 سال پیش) درب ورودی مسجد حضرت فاطمه(سلام الله علیها)را با سیمان مسدود کردند. در نتیجه این مسجد به مخروبه تبدیل و سپس نابود شد.
کسانی که در سالهای اخیر به مدینه منوره مشرّف شده و به زبارت مساجد سبعه (معروف به زیارت دوره) رفتهاند دیدهاند که در محوطه مذکور، دیگر اثری از مسجد حضرت علی و حضرت زهرا ـ سلام الله علیهما ـ باقی نمانده و محل قبلی مسجد به صورت مسطح وجود داشت. لذا زایران ایرانی و عاشقان اهلبیت(سلام الله علیهم) با راهنمایی کسانی که از قبل با این محل آشنا بودند در این مکانها به اقامه نماز میپرداختند.
مساجد سبعه و پارک!!
اینک شهرداری مدینه در عملی کاملا خلاف شرع، عرف، عقل، عدل و تاریخ، با تخریب و الحاق مسجد حضرت فاطمه(سلام الله علیها) به پارک فتح، قدم جدی دیگری در راه محو آثار اسلامی و به فراموشی سپردن نام اهلبیت عصمت و طهارت(سلام الله علیهم) برداشته است.
شایان ذکر است که قبل از بسته شدن مسجد به وسیله بتون و سیمان، بوتهها و درختان زیادی در اطراف مسجد به طور غیر عادی کاشته شده بود تا جایی که مسجد از فواصل نسبتاً نزدیک هم دیده نمیشد! بعد از این اقدام و رشد درختان در اطراف مسجد بود که سعودی ها اقدام به مسدود کردن درب آن کردند.
مسجدی که به دلیل عدم تعمیر و مرمت و بر اثر فرسایش در معرض تخریب قرار داشت رفتهرفته مقدار زیادی از آن تخریب شد و سپس با ساخته شدن پارک در اطراف آن، به مرور زمان به تلی از خاک تبدیل شد و وهابیان به بهانه حفظ فضای پارک، در زمین این خانه خدا و یادگار دخت پیامبر(صلی الله علیه و اله) تصرف کردند و یک اثر دیگر از آثار باقیمانده تمدن اسلامی از بین رفت.
در پایان یادآور میشویم: آثار اسلامی که در مجموع شبهجزیرةالعرب قرار دارد، متعلق به عموم مسلمانان است و هرگز جمع کوچکی که از نظر فکری و مکتبی با دیگر ملل اسلامی فاصله دارند، حق تصمیمگیری درباره آنها و محو و نابودی آنها را ندارد، تا سرانجام پس از گذشت قرنها تاریخ اسلام به صورت افسانهای درآید که هیچ اثر ملموسی از آن در دست نباشد.
فیلمی از مسجد حضرت زهرا (سلام الله علیها) در مدینه منوره را می توانید در نشانی اینترنتیhttp://hajj.ir/hadjwebui/news/wfShowOpinion.aspx?id=49151 ببینید.
منبع: وعده صادق