وکیلی جنبش‌های دینی که از دهه شصت میلادی به این سو شکل گرفته‌اند را جزو ادیان جدید معرفی کرد و گفت: این جنبش‌ها گرچه عنوان دینی را یدک می‌کشند، اما ماهیت دینی نظیر ادیان ابراهیمی را ندارند. ادیان جدید در دسته‌های مختلفی جای می‌گیرند. برای مثال، برخی از آنها نظیر مدیتیشن، تکنیکال هستند و برخی نیز جنبش‌های درمان‌گرایانه قلمداد می‌شوند. برخی از جنبش‌های دینی نظیر شیطان‌پرستی نیز واکنشی به دین اصیل هستند، این جنبش در واکنش به مسیحیت شکل گرفت. 

 

این پژوهشگر درباره دلیل دینی قلمداد شدن این جنبش‌ها گفت: تمامی این جنبش‌ها اهدافی نظیر دست‌گیری از بشر و تامین سعادت وی را دنبال می‌کنند. بنابراین، اطلاق صفت دینی به آنها گزاف نیست. 

 

کتاب «دایرة‌المعارف ادیان جدید» از سوی انتشارات پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی منتشر می‌شود.